nog de laatste weetjes!

Helaba,
Een van de laatste mailtjes waarschijnlijk, misschien wel het allerlaatste vanuit Burkina. Ik geef jullie even de juiste uren door, want ik heb nog eens gecheckt bij Benny en ik kom op de middag aan. Ik heb aan Katrien gevraagd om de uren op de blog te zetten want ik krijg steeds te lezen dat mijn paswoord verkeerd is. Ik snap er niet veel meer van. Dus ik moet telkens vragen aan Katrien om alles op de blog te zetten. Ik hoop dat het nog lukt. maandag 5 maart vertrek ik om 3u20 in Ouaga vluchtnummer AT546. Om 5u45 In Casablanca vluchtnummer AT838. Om 12u15 kom ik pas aan in Brussel. Vandaag echt een grote verrassing. Ik fietste op de boulevard en opeens roept er iemand vanuit een taxi: hé, joli belg! Ik kon mijn ogen niet geloven. De Laurent staat hier al terug voor een maand. Echt geweldig. Mijn laatste dagen hier beginnen goed vol te zitten. Zaterdag nog gebed voor de opening het centrum van Marceline en Isaac. Ja protestanten en zwaar praticerend. Isaac komt mij waarschijnlijk zelfs uitwuiven in Ouaga samen met zijn getrouwde dochter die ik nog niet ken. Ik ben nog eens terug geweest naar de mooie tuin met de charcuterie. Een keertje met Idrissa en een keertje met Adama om hen te bedanken en dag te zeggen. O, ik ga hier echt een aantal mensen missen. Zondag ga ik met Khadi dansen 'la matinee'. Hier hebben ze dus dansavondjes van 16u tot 22u. Dat is nog iets voor mij en dus ook voor Khadi. Maandag drinken we iets met het personeel om dag te zeggen. Carmen komt nog even langs en Fanny en ik vertrekken dan ook, dus samen kunnen we wel een drink geven. Er is nog een deel van het geld over en ik had gevraagd aan de juffen wat ze nog willen voor de klassen en ze willen heel graag nog een feest voor alle kinderen. Dinsdag is het dus nog eens groot feest met bissap, kroepoek, popcorn voor alle kinderen. Een feestmaal en dansen van 'smorgens vroeg. Dat wordt dus leuk. Ook goed om weten is dat Jean-pierre, de man van de directrice Sally, me wil als tweede vrouw en Sally, wil Laurent als tweede man. En dan krijg ik hier soms nog te horen dat ik racist ben. Een metisch als vrouw een zwarte en een blanke man. Dat kunnen er niet veel zeggen, he. Gisteren nog tegengehouden door de politie. Ik was een stop bord voorbij gereden zonder twee voeten op de grond te zetten. Ik was vertraagd en heb gekeken, dus echt geen gevaar. Ik heb hen wel even gevraagd of ik onvoorzichtig geweest was of een gevaar voor iemand. Er zijn hier wel erger dingen zoals de taxi's waar niks meer heel aan is en de vrachtwagens die scheef hangen en omver vallen van het gewicht. Dat ze die maar eens moeten gaan tegenhouden. Alé, ik heb even van mijn oren gemaakt dat dat toch was omdat ik blank ben, want... Na een kwartier hebben ze mij dan toch zo laten gaan. Oef! Nu nog mijn huisje leegmaken en iedereen dag zeggen en het is afgelopen. Het zal zeer doen, maar jullie terugzien zal mij goed doen.
Tot binnenkort,
An

Bijna afgelopen!

Bijna afgelopen!
Ik kan bijna komen vertellen en iedereen terugzien. Het zal mij wel goed doen, al ga ik enkele mensen hier ook heel erg missen. Gelukkig bestaat er internet, ni waar. Vele mensen vroegen naar mijn vluchtgegevens voor de 5de maart. Hier zijn ze dan. 3u20 vertrek in Ouagadougou. vluchtnummer AT 546 5u46 Casablanca vluchtnummer AT838 12u15 aankomst in Brussel.
tot binnenkort,
An

enkele foto's

met een pirogue op het meer van Tengrela bij ondergaande zon

een geeuwend nijlpaardje

De nieuw aangelegde speelplaats met onze centjes

Het voorbije weekend

Het voorbije weekend,

Zaterdagmorgen om 8u zijn we met enkele vrijwilligers met de autobus vertrokken richting Banfora. Daar aangekomen hebben we een hotelleke gezocht en terwijl wij ons installeerden is de gids bromfietskes gaan huren. Bromfietskes die bij ons afgeschreven zijn, dus ikke een beetje schrik om zelf te rijden op die zandwegjes en veilig achterop bij de gids. Om 10u30 vertrokken richting domes de Fabedougou, een rotsformatie die een beetjelijkt op "le pays de dogon" in Mali, alleen veel kleiner, maar wel prachtig uitzicht. nadien naar de watervallen vlakbij gaan zwemmen en dat deed goed want het is hier terug heel warm aan het worden en dwz 35° en meer. Een laat middagmaaltje in Banfora als tussensop voor het bezoek aan het meer van Tengrela waar er bij valavond nijlpaarden te zien zijn, dus met een bootje (pirogue) het meer op een beetje dichterbij de beest"jes". Prachtig met de ondergaande zon. We hebben ons alleen een beetje moeten haasten om voor het donker terug in Banfora te raken, maar het is ons gelukt. Doodmoe een spaghetti besteld in het hotel en bedje in. Zondag is marktdag in Banfora, dus zijn we even over de markt geloepn. Altijd een hele belevenis! Met een taxi nog tot een naburig dorpje gereden waar we een smid aan het werk zagen en waar ook een sap van de oroigner?? (=een soort palmboom) wordt opgevangen in een soort calabas. De mensen klimmen ook in de boom om de vruchten te plukken zoals ze de kokos ook plukken. Na de middag tot Bobo gereden met de bus en Drissa jus had pannenkoeken, dus daar hebben we van geprofiteerd om ons weekend af te sluiten.

Alles ok hier! Ik hoop bij jullie ook.
Ondertussen zijn er hier een heleboel nieuwe vrijwilligers aangekomen en ook de vriendin van Adama bogolan, waar het heel goed mee klikt. We hebben al een feestje bij Adama gehad met een afrikaanse verteller en muzikanten (kora en djembé). Heel tof. woensdag een concertje meegepîkt van twee vrienden van Fanny die samen met het orkest van Bois d'ebene gespeeld hebben. Het was echt heel goed. Ik heb er van genoten.
De speelplaats van de kleuters is ondertussen bijna aangelegd met enkele nieuwe speeltuigen en zand. Het ziet er echt heel anders en veel beter uit en dat dankzij ons belgenlandje. Goed he! Morgen vertrek ik nog eens naar Banfora en gaan we naar Tengrela de nijlpaarden bekijken en les peak de Sindou. Verslagje volgt wel.
Ik heb hier gehoord dat ik mijn vrienden moet voorbereiden op mijn thuiskomst en dat ik ze nog enkele weken ga nodig hebben om te kunnen vertellen. Meestal begrijpen ze de verhalen niet zo goed. Daarom ben ik heel tevreden dat ik toch enkele mensen zal hebben die het iets beter gaan begrijpen omdat ze langsgeweest zijn. Ik moet toegeven ik ga hier enkele mensen heel erg missen, maar ik kijk er ook naar uit om terug thuis te komen en te kunnen vertellen.

vele groetjes,
An

Tanti An met Al Maghiet op de rug.

Nog een beetje afrikaans nieuws: na de kerstvakantie terug gestart, maar wel in de nieuwe klassen. De kleuterklassen zijn verhuisd naar de nieuwe gebouwen en dat is een enorme verbetering. Alles is meer afgesloten. Er is meer ruimte zowel in de klas als op de speelplaats. Echt knap! In België wil ik ook zo'n prachtige ruimte,want daar kunnen zelfs onze klassen niet aan tippen. Ook nieuwe toiletjes (gaten in de grond weliswaar) vlak naast de gebouwen. De speelplaats is ook verhuisd, dus hebben ze de speeltuigen verplaatst en geverfd en wachten we nog op een nieuw speeltuig voor de kleintjes. We zoeken iets leuks, minder gevaarlijk, rustig dat de menuiserie van het centrum zelf zou kunnen maken zoals de trein of het huisje bij ons op school.
Agathe, één van de juffen is terug uit bevallingsverlof en er zijn enklee nieuwe vrijwilligsters. Nathalie, een duits meisje (met franse mama, dus praat vloeiend frans) staat nu in de tweede kleuterklas. Fanny, nog steeds in de eerste en ik in de derde kleuterklas. Melissa en Frans zijn twee Canadese vrijwilligsters die een beetje van alles komen doen oa. ook onderzoeken hoe alles van de ateliers verkocht wordt, hoe ze klanten zoeken, hoe en hoeveel er betaald wordt, ... Vrijdag zat mijn klas vol met klueterjuffen en meesters (er zijn er hier meer dan bij ons) uit Bobo om een les te volgen en te bespreken. Een pedagogische studiedag! Leerrijk ook voor ons als vrijwilligsters. 23 februari is er een studiedag in een andere school, dus zo kunnen we dat ook eens zien.
Nu staat het afscheid van Carmen ons te wachten. Zij gaat even rondtrekken, komt nog even terug dag zeggen en vertrekt terug naar Canada. Ze zullen oma Carmen hier wel missen, hoor. Soms ook minder nieuws zoals één van de keukenmeisjes die met gelekoorts in het ziekenhuis ligt. Amadee, een jongetje die alfabetisatie volgt, staat vol blauwe plekken, en blessuren en wil niet meer naar huis omdat hij thuis geslagen en mishandeld wordt door moeder en grootmoeder. De oma van Djeneba, de juf van mijn klas, die gestorven is. Ook deze dingen kom je hier tegen en doen niet altijd goed.
Elise, een ander keukenmeisje, is bevallen van een gezonde baby. En Drissa jus heeft een frigo gekregen en wil zo een beetje uitbreiden. Drissa is een gehandicapte man die niet kan stappen, maar hier in Bobo wel zijn kioskske met verse fruitsapjes heeft geopend. Vele gehandicapten gaan hier bedelen. Hij heeft heel veel ideeën en veel moed, want hij bereikt vooral toeristen en die lopen hier niet dik. De zwarten houden meer van een cola als ze al eens iets kunnen gaan drinken. Nu kan hij ook yoghurt, bissap en ontbijt verkopen. Dit zijn dan weer goede nieuwsjes van de laatste weken.
's Avonds ga ik op bezoek bij Marceline en Isaac, mijn afrikaanse familie waar ik een beetje help bij het opstarten van een centrum met kleuterschool, bib alfabetisatie voor vrouwen en jongeren,...
Anders doe ik de huishoudelijke taakjes als koken, afwassen en de was. Zoveel mogelijk op de afrikaanse wijze, dus ook wassen met de hand. Ik heb ook al mee graan gestampt. Binnenkort gaat Khadi mij nog tô leren maken. na een douchke zit meestal nog wat op de koer (in mijn panje (een doek die je rond je draait op een bepaalde manier) met Khadidjatou (Khadi) en speel ik een beetje met de kindjes, vooral met Al Maghiet. Ik heb ook al rondgelopen met Al Maghiet op mijn rug gebonden. Zo wordt ik het afrikaanse leventje meer en meer gewoon.

Vele warme (want het begint hier terug warmer te worden) groetjes,

tot de volgende, am be londo,
An