joyeux noël

Gisteren alles versierd en pakketten klaargemaakt. De mensen van de keuken hebben het eten gemaakt. De mannen de koe gedood, in stukken gekapt en gekookt, gebakken (ja, sorry, maar zo gaat het er hier echt aan toe). En vandaag was het feest met de kinderen. De hele voormiddag gedanst en nadien feestmaal met vlees, rijst en pasta. Voor het naar huis gaan kregen ze hun verrassingspakket mee en fier dat ze waren. Morgen is het nog feest op de velden van het centrum voor de jongeren en de werkers. Nadien begint de vakantie en het is nodig. Ik zal hier kunnen vieren met ons mama en ons papa want die komen aan de 21ste in Ouaga, dus de 23ste in Bobo. Ik kijk er echt naar uit en ben blij dat we kerst samen kunnen vieren. Ook voor jullie allemaal een zalig kerstfeest en al een gelukkig nieuwjaar! Geniet ervan en feest goed.

vele groeten en drie dikke kussen

kerstpakketten

Woensdag, samen met Sally (de directrice van dispensair Trotoir) de stad in getrokken om inkopen te doen voor de kerstpakketten. Voor elk kind hebben we een zak met een speelgoedje, een stukje stof voor een kleedje of een broek en hemd, koekjes, kroepoek, lekstok, fruitsapje, bissap en yoghurt. Ook vrijdag voor het feest is er een maaltijd met vlees (=feest) en bissap. De mensen zijn hier echt heel tevreden mee en willen iedereen danken die een beetje meegeholpen heeft aan deze pakketten. De speelplaats kannog enkele nieuwe speeltuigen gebruiken en daar willen we ook nog een beetje geld aan spenderen. Hier zeggen ze nu al "Nous sommes gâter." Dus nen dikke merci allemaal!

verslag rondreisje Mali

Vrijdag 8 december samen met Sonja (vriendin uit Ouaga) en Staf richting Mali voor een feest van zuster Salomé die 25 jaar zuster is. De eerste kilometers waren nog geasfalteerd, maar nadien zandweg en niet echt schitterend. Ik ben helemaal door elkaar geschud met mijn hoofd tegen het dak gebotst en misselijk aangekomen, maar ik heb wel genoten van het prachtige brousse-landschap met de o zo mooie bomekes. In Solenzo zijn we even gestopt om "dag" te zeggen. Staf heeft er enkele jaren gewoond. Nadien tot Bomboroukuy waar hij 13 jaar heeft gezeten. 't Was al donker en 's avonds geen electriciteit in de brousse, dus na een maaltijd en korte wandeling in het pikkedonker was ons bedje welgekomen.
De volgende morgen op tijd vertrokken naar Dobwo net over de grens van Mali voor het feest. Salomé was heel fier en terecht. Het was heel mooi. De mis onder een grote boom, met een groot koor en muzikanten. Het duurde wel lang want alles wordt hier in het frans en de afrikaanse taal gezegd. Als slot nog dankwoordjes en niemand mag vergeten worden, dus dat gaat over 30minuten. Nadien gin het feest verder met een grote diner voor iedereen en dansfeest. Hier zijn we wel gevlucht, want we wilden nog enkele dorpjes bezoeken. Eerst tot Mandiaqui, want daar was het markt. Nadien doorgereden tot Touba waa ik 2 jaar geleden 4 daen geweest ben. De meeste zusters waren verhuis, maar Valeria, met wie we hebben rondgereisd in "pays de dogon" die was nu in Touba. Het was een "surprise"- bezoek en dat was echt schitterend. Ook Carolien, een vrouw uit het dorp en goede vriendin van Leen, herkende mij van op 100m afstand en heeft geroepen, gelachen en is me in de armen gevlogen. Ik ken har taal niet, maar toch konden we elkaar een beetje verstaan. Een man heeft ook een beetje vertaald. 's Avonds, veel te snel dus, terug naar Dobwo, waar we zijn blijven slapen. Zondag, na de mis terug vertrokken richting Bomboroukuy in Burkina. Vele vrienden van Staf die ons uitnodigden. Dus tot boven toe gevuld met "too" en "dolo". Ze wistsen niet van ophouden. In Bomboroukuy op de missie geslapen. De volgende morgen, na het ontbijt stonden er alweer vrienden om ons uit te nodigen om te gaan eten en drinken. Later vertrokken dan gedacht, maar we zijn er geraakt. Staf kende de weg nu beter en ik heb mij nu vooraan gezet en mijne riem aangedaan. Ik voelde mij iets beter dan i nhet oprijden. In Bama (een 25km van Bobo) even gestopt om rijst te bestllen. Wwe werden er weer begroet door vele mensen. Eén man was alleen erg geschokken toen Staf hem in dioula antwoordde en aansprak. Het was echt grappig om zijn gezicht te zien. Weer een weekend vol fantastische ontmoetingen en prachtige ervaringen en heel veel rood stofzan, dus veel kuis en waswerk achteraf. Toch was het de moeite.

de koer waar ik woon

Ikwoon in Lafiabougou een deel van de stad dichtbij het vliegveld. Een beetje afgelegen en niet gemakkelijk te bereiken, want vele taxi's vinden het een uithoek van de stad en vragen meer geld om tot daar te rijden.
ik heb 2 kamertjes op een koer. Een kamer met een bed (met muskietennet heel belangrijk, maar begint te beteren. Met de koudere wind zijn er minder muggen) en een kast. De andere kamer is mijn salonneke met twee zeteltjes een tafeltje en voorraadkastje en een kookvuur waarop ik af en toe mijn eigen potje kan koken of water kan opwarmen voor een theeke of chocomelkske. Meestal zit ik buiten op de koerin mijn zeteltje te lezen, schrijven, tekenen,... Zo kan ik de anderen ook een beetje zien en beleef je hetafrikaanse leventje meer.
Er zijn nog 5 andere woningen. Douche en wc en waterkraan zijn gemeenschappelijk alsook de afrikaanse keuken (dieik niet gebruik).
1 Kadidjatou en Idriss met baby Al Maghiet.
Ze spreken frans.Met hen heb ik dus ook het meeste contact.
2 Onoeré: een man alleen. Zijn vriendin komt af en toe koken en de wasdoen, maar veel meer dan "dag" wordt er niet gezegd. Zijn vrouw en kind wonen in Ouaga, maar hij werkt hier in Bobo, dus woont in de week hier.
3Drissa met 3 vrouwen: Djenouba, Sara en Aminata en een 1à12 tal kinderen. Ik weet het nog altijd niet zeker. Er zijn altijd zoveel kinderen en mensen die er voor enkele dagen weken wonen en dan weer vertrekken??? Wie hoort er nu tot de familie en wie niet?
4 Fatimata en Jakoeba met de pasgeboren (ondertussen al 5weken) baby,Assiatou. Ze spreken enkel Ioula enzijn nog heel erg jong (17 jaar), maar heelvriendelijk en altijd lachende mensen.
5 Brahim:man alleen, familie van het grote gezin.
Altijd weliets tehoren of te zien op de koer, zelfs 's nachts (voor mij toch). 4u30 is er soms al een vrouw op om te koken en de koer te borstelen. Ze zijn de mais al aan het fijnstampen, kleren aan het wassen,... Ook de afrikaanse feuilletonmuziekjes ken ik al vanbuiten, want die hoor ik hier elke dag enkele keren. De tv staat hier heel de dag aan. Daarnaast heb je kan ook de huilende of schreeuwende kinderen (want hier zijn er een paar die hun pette kunnen hebbenen een goei flots verdienen), de zingendeKalidoe (een van de meisjes), brommerkes, het afrikaanse taaltje,... Alé, een hele belevenis op de koer.