verslag rondreisje Mali

Vrijdag 8 december samen met Sonja (vriendin uit Ouaga) en Staf richting Mali voor een feest van zuster Salomé die 25 jaar zuster is. De eerste kilometers waren nog geasfalteerd, maar nadien zandweg en niet echt schitterend. Ik ben helemaal door elkaar geschud met mijn hoofd tegen het dak gebotst en misselijk aangekomen, maar ik heb wel genoten van het prachtige brousse-landschap met de o zo mooie bomekes. In Solenzo zijn we even gestopt om "dag" te zeggen. Staf heeft er enkele jaren gewoond. Nadien tot Bomboroukuy waar hij 13 jaar heeft gezeten. 't Was al donker en 's avonds geen electriciteit in de brousse, dus na een maaltijd en korte wandeling in het pikkedonker was ons bedje welgekomen.
De volgende morgen op tijd vertrokken naar Dobwo net over de grens van Mali voor het feest. Salomé was heel fier en terecht. Het was heel mooi. De mis onder een grote boom, met een groot koor en muzikanten. Het duurde wel lang want alles wordt hier in het frans en de afrikaanse taal gezegd. Als slot nog dankwoordjes en niemand mag vergeten worden, dus dat gaat over 30minuten. Nadien gin het feest verder met een grote diner voor iedereen en dansfeest. Hier zijn we wel gevlucht, want we wilden nog enkele dorpjes bezoeken. Eerst tot Mandiaqui, want daar was het markt. Nadien doorgereden tot Touba waa ik 2 jaar geleden 4 daen geweest ben. De meeste zusters waren verhuis, maar Valeria, met wie we hebben rondgereisd in "pays de dogon" die was nu in Touba. Het was een "surprise"- bezoek en dat was echt schitterend. Ook Carolien, een vrouw uit het dorp en goede vriendin van Leen, herkende mij van op 100m afstand en heeft geroepen, gelachen en is me in de armen gevlogen. Ik ken har taal niet, maar toch konden we elkaar een beetje verstaan. Een man heeft ook een beetje vertaald. 's Avonds, veel te snel dus, terug naar Dobwo, waar we zijn blijven slapen. Zondag, na de mis terug vertrokken richting Bomboroukuy in Burkina. Vele vrienden van Staf die ons uitnodigden. Dus tot boven toe gevuld met "too" en "dolo". Ze wistsen niet van ophouden. In Bomboroukuy op de missie geslapen. De volgende morgen, na het ontbijt stonden er alweer vrienden om ons uit te nodigen om te gaan eten en drinken. Later vertrokken dan gedacht, maar we zijn er geraakt. Staf kende de weg nu beter en ik heb mij nu vooraan gezet en mijne riem aangedaan. Ik voelde mij iets beter dan i nhet oprijden. In Bama (een 25km van Bobo) even gestopt om rijst te bestllen. Wwe werden er weer begroet door vele mensen. Eén man was alleen erg geschokken toen Staf hem in dioula antwoordde en aansprak. Het was echt grappig om zijn gezicht te zien. Weer een weekend vol fantastische ontmoetingen en prachtige ervaringen en heel veel rood stofzan, dus veel kuis en waswerk achteraf. Toch was het de moeite.