An in Afrika

Wednesday, November 29, 2006

een hele belevenis, maar echt niet altijd gemakkelijk!

De voorbije week was weer even moeilijk met een grote heimweeaanval. Alleen als blanke vrouw in een afrikaanse stad ben je door iedereen gekend en wordt je door iedereen gezien en geroepen. "Hey, toubabou! bonjour! Vient, seulement pour la plaisir des yeux!"
Kijken naar souveniertjes, maar nadien ook willen verkopen natuurlijk.
"non, merci. C'est très joli, mais je ne vais pas acheter auourd'hui." is niet genoeg. Je moet hier steeds hard reageren wat mij hartzeer geeft, want ze weten hun woorden te gebruiken natuurlijk. "Alé, blanche, j'ai faim. Je n'ai pas encore vendu quelque chose." Je kan niet van iedereen kopen en ik heb gekozen om het dispensair en twee andere projectjes te helpen:
*1000euro gaat rechtstreeks naar de gezinnen door kerstpakketten die we gaan meegeven voor de vakantie. Pakketten met melkpoeder, een stukje stof, een snoepje, een koekje, een zakje suiker, rijst,...
*1000euro voor het materiaal voor de kleuterschool inGogo en de gebouwen voor een middelbare school. jZe hebben al een stuk grons, maar mogen geen lesgeven in openlucht, dus moet er geld komen voor gebouwen. Nu moeten de jongeren die willen verder studeren na het lager onderwijs, 40 km doen tot Po of in de week bij familie of gastgezin logeren. Velen gaan dus niet naar school.
*500cfa naar materiaal en gebouwen voor een kleuterschool in lafiabougou (de wijk waar ik woon). Een vrouw hier zou in januari 2007 de school willen opstarten.
*De rest van het geld gaat ook naar het dispensair Trotoir, waar ik werk. Alleen wiliknog concreter zoeken aan wat ik het wil geven. Nieuws volgt later!

Vele mannen willen ook gewoon babbelen. Je beter leren kennen, maar de tweede zin is dan : "wil je hier geen vriend? of Geef je telefoonnummer? of Ik ga mee naar België? Wanneer ga je naar huis?"
"Waar ga je in België dan logeren en werken?"
"Ah, daar kan jij mij toch mee helpen. Jij bent toch mijn vriend. Eerst voor mijn visum zorge en logeren mag toch bij u en ik zal de tuin wel doen."
Alsof, ik geld heb om diene mens te onderhouden en dan nog een salaris te geven ook.

Soms kom je aan het internetcafé en komen ze met 3 af. Hé, deze morgen heb ik u gezien op de fiets aan het kruispunt daar. Waarom komt ge niet naar hier? Waar gaat ge naartoe?

Alé, je moet steeds tegen alles opboksen wat mij soms echt te veel wordt.

1 Comments:

Anonymous Anonymous said...

An jij bent echt een moedige meid. Ik woon ook niet in Belgie en heb ook soms heimwee aanvallen, maar vergeleken met jouw leventje, wentel ik me in luxe.
ik wens je nog veel moed toe en als je het even niet ziet zitten, denk dan maar dat er veel mensen je blog lezen en aan je denken!
rein

5:39 AM  

Post a Comment

<< Home