Nog een beetje afrikaans nieuws: na de kerstvakantie terug gestart, maar wel in de nieuwe klassen. De kleuterklassen zijn verhuisd naar de nieuwe gebouwen en dat is een enorme verbetering. Alles is meer afgesloten. Er is meer ruimte zowel in de klas als op de speelplaats. Echt knap! In België wil ik ook zo'n prachtige ruimte,want daar kunnen zelfs onze klassen niet aan tippen. Ook nieuwe toiletjes (gaten in de grond weliswaar) vlak naast de gebouwen. De speelplaats is ook verhuisd, dus hebben ze de speeltuigen verplaatst en geverfd en wachten we nog op een nieuw speeltuig voor de kleintjes. We zoeken iets leuks, minder gevaarlijk, rustig dat de menuiserie van het centrum zelf zou kunnen maken zoals de trein of het huisje bij ons op school.
Agathe, één van de juffen is terug uit bevallingsverlof en er zijn enklee nieuwe vrijwilligsters. Nathalie, een duits meisje (met franse mama, dus praat vloeiend frans) staat nu in de tweede kleuterklas. Fanny, nog steeds in de eerste en ik in de derde kleuterklas. Melissa en Frans zijn twee Canadese vrijwilligsters die een beetje van alles komen doen oa. ook onderzoeken hoe alles van de ateliers verkocht wordt, hoe ze klanten zoeken, hoe en hoeveel er betaald wordt, ... Vrijdag zat mijn klas vol met klueterjuffen en meesters (er zijn er hier meer dan bij ons) uit Bobo om een les te volgen en te bespreken. Een pedagogische studiedag! Leerrijk ook voor ons als vrijwilligsters. 23 februari is er een studiedag in een andere school, dus zo kunnen we dat ook eens zien.
Nu staat het afscheid van Carmen ons te wachten. Zij gaat even rondtrekken, komt nog even terug dag zeggen en vertrekt terug naar Canada. Ze zullen oma Carmen hier wel missen, hoor. Soms ook minder nieuws zoals één van de keukenmeisjes die met gelekoorts in het ziekenhuis ligt. Amadee, een jongetje die alfabetisatie volgt, staat vol blauwe plekken, en blessuren en wil niet meer naar huis omdat hij thuis geslagen en mishandeld wordt door moeder en grootmoeder. De oma van Djeneba, de juf van mijn klas, die gestorven is. Ook deze dingen kom je hier tegen en doen niet altijd goed.
Elise, een ander keukenmeisje, is bevallen van een gezonde baby. En Drissa jus heeft een frigo gekregen en wil zo een beetje uitbreiden. Drissa is een gehandicapte man die niet kan stappen, maar hier in Bobo wel zijn kioskske met verse fruitsapjes heeft geopend. Vele gehandicapten gaan hier bedelen. Hij heeft heel veel ideeën en veel moed, want hij bereikt vooral toeristen en die lopen hier niet dik. De zwarten houden meer van een cola als ze al eens iets kunnen gaan drinken. Nu kan hij ook yoghurt, bissap en ontbijt verkopen. Dit zijn dan weer goede nieuwsjes van de laatste weken.
's Avonds ga ik op bezoek bij Marceline en Isaac, mijn afrikaanse familie waar ik een beetje help bij het opstarten van een centrum met kleuterschool, bib alfabetisatie voor vrouwen en jongeren,...
Anders doe ik de huishoudelijke taakjes als koken, afwassen en de was. Zoveel mogelijk op de afrikaanse wijze, dus ook wassen met de hand. Ik heb ook al mee graan gestampt. Binnenkort gaat Khadi mij nog tô leren maken. na een douchke zit meestal nog wat op de koer (in mijn panje (een doek die je rond je draait op een bepaalde manier) met Khadidjatou (Khadi) en speel ik een beetje met de kindjes, vooral met Al Maghiet. Ik heb ook al rondgelopen met Al Maghiet op mijn rug gebonden. Zo wordt ik het afrikaanse leventje meer en meer gewoon.

Vele warme (want het begint hier terug warmer te worden) groetjes,

tot de volgende, am be londo,
An