Niet altijd rozegeur en maneschijn_

Alleen hier zitten is toch niet altijd gemakkelijk, al heb ik hier al kennis gemaakt met enkele mensen (ook vrijwilligers die alleen zijn).
Enkele weetjes om dit te verduidelijken:
*Weer al verschillende keren gevraagd om te trouwen of mee naar België te komen, maar ik ben te duur. Ik vraag te veel, dus ze hebben pech_ 50 koeien en 150000CFA is te duur en ik vertik het om mijn prijs te verlagen.
*Toen ik naar huis fietste, reed een andere fietser naast mij en hij vroeg of hij mijn fiets krijgt als ik naar huis ga.
*Onderweg een fietser tegengekomen met op de bagagedrager een mand met een geit en 3 kippen opgeplooid ingepropt.
*Vuilnis wordt ergens in de straat samen op een hoopje gegooid.
*kleuters die in hun broek plassen blivjen nat rondlopen en er wordt ook niks opgekuisd op de grond.
*110 kleuters in een klas worden gestoken met deuren dicht zodat ze niet kunnen weglopen om te wennen aan het schooljaar. Na een week worden ze pas verdeeld en worden er pas activiteiten gedaan.
*Maaltijden voor de kinderen en ook voor ons 's middags: ontbijt 6cm baguette of rijstmelk of chicorei,... Middag: rijst met een druppel saus. Ge weet niet hoe geweldig een tomaatje of een avocado erbij dan kan smaken.
*Een blanke (Toubabou) die werkt dat hebben ze precies nog nooit gezien. Ze willen ja ook altijd doen rusten (reposer un peu) terwijl ik af en toe ook iets wil doen. Met de fiets elke dag 7 km op en 7 km af, daar staan z'e van te kijken en dan rij ik de meeste fietsers en zelfs brommerkes voorbij.
Zo gaat het leventje hier zijn gangetje en na een tijdje zal het allemaal wel een beetje vlotter lopen. Het zal nog even wennen zijn, maar het zal me wel lukken.

Vele groetjes,
An